مقایسه ضخامت مرکز قرنیه براساس دو روش اولتراسوند و اورب‌اسکن II در چشم‌های عادی و لیزیک‌شده

چکیده هدف: مقایسه دو روش اولتراسونوگرافی و اورب‌اسکن II (Orbscan II) در اندازه‌گیری ضخامت مرکزی قرنیه در چشم‌های عادی و چشم‌های لیزیک‌شده. روش پژوهش: مطالعه به روش مقایسه‌ای آینده‌نگر بر روی 168 فرد داوطلب لیزیک و 42 فرد بعد از جراحی لیزیک انجام شد. چشم‌های لیزیک‌شده، بدون کدورت قرنیه بودند. ابتدا ضخامت مرکزی قرنیه توسط دستگاه اورب‌اسکن II اندازه‌گیری شد و سپس چشم بیمار بی‌حس گردید و اندازه‌گیری توسط اولتراسوند تکرار شد. در نهایت، ضخامت مرکزی قرنیه در دو گروه با دو روش فوق مقایسه گردید. یافته‌ها: میانگین ضخامت مرکزی قرنیه در چشم‌های عادی، به روش اولتراسوند 4/47±7/538 میکرون و به روش اورب‌اسکن II برابر 2/52±7/542 میکرون بود (04/0 P<). میانگین ضخامت مرکزی قرنیه در چشم‌های لیزیک‌شده، به روش اولتراسوند 2/38±8/477 میکرون و به روش اورب‌اسکن II برابر 2/47±5/469 میکرون بود (02/0P<). ضخامت مرکزی قرنیه در چشم راست و چپ در هر گروه، به لحاظ آماری یکسان بود. سن و جنس نیز اثری بر روی نتایج نداشتند. در پایان، هم‌خوانی دو دستگاه با آزمون پیرسون مقایسه شد که در هر گروه، بین دو روش هم‌خوانی مثبت وجود داشت؛ به طوری که در چشم‌های عادی، 87/0r= (000/0P=) و در چشم‌های لیزیک‌شده، 88/0r= (000/0P=) بود. نتیجه‌گیری: میزان ضخامت مرکزی قرنیه، براساس اورب‌اسکن II در مقایسه با اولتراسوند، در چشم‌های افراد داوطلب لیزیک بیش‌تر و در چشم‌های لیزیک‌شده بدون کدورت قرنیه (Haze)، کم‌تر است ولی میزان اختلاف، کم و از نظر بالینی، بی‌اهمیت می‌باشد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1384؛ دوره 11، شماره 1: 80-75.